یادت اتیت
عید هن
عید هن
میعاد
میراثون شداده بباد
میراث فرهنگ نابرن
بادگیر کهنه نا چلن
کسکسی قولش باطلن
زن اولی بی چسبنن
زن دومی استاهلن
تی سومی دل مایلن
بچار رسیدن مشکلن
اه قول گب میعاد
خدا که یکتان بخترن
زن که یکن هم خشترن
راست اگیت وحق بلشن
تی دومی زنش نهن
یه بس اگن دوست دخترن
ادی چطور گازی اکنن
بادگیر کهنه ناچلن
هرسالی خیلی عید مهه
اه وختی که امهسته یاد
عید ما دتان یکتا گبن
یکتا برارش هم کوجکن
کنگ
رسیدم بعده شوم وپیشتر اه بنگ
جمم اهدی سفید ی آهو یه کنگ
رسیدم بندر کنگ قصد نومش
صفا هسته زمین تا اسمو نش
همشون دور هم دلخش واباد
چمم کف دخ چمون آهوونش
بدو
بدوبکنگ هنی زیر سای بومش
وسای بندیره سینه ودومش
غم وغصه اریت دخ سایش اهیاد
گزین امکه یکی اه اهوو نش
نگو کنگین بگو حورین زنونش
حیا و عدب وشرم هن گپونش
اگه اتدی ونومش رفته اهیاد
نشونی کنگی هن رنگچمونش
مه بیزارم
هند بخاوم شوه عروسی هند بخاوم
مه بیدارم و اترسم ندت کارم
دستت هرتا هن ندستش هرتا دستون
مستن ونشته نخستت مثل مستون
نبه نومم نه نه نگو جونم
نیا نومم سر زبونت نده جارم
مه بیدارم واترسم نده کارم
هند بیادم
شمع بودم بونم اتکه وگدازم
درد هن بارم
دل تنگم اهجراهی بگچارم
خدا یارم اهدل وجونخو بیزارم
نده کارم
هند بخاوم شو ه عروسی هند بخاوم
اهدا بارم گلی که پر خار هسنه اهزه خارم
خوم مه خارم واترسم بخیالم
بخیالم مثل اول اگیت شادم
رفت اهیادم
دلخشی دلخو بدستخو اشوارم
هند ببالم
شو عروسی خدکشی اهدست یارم
مه بیزارم